باسمه تعالی
قالَ عَلِىُّ علیه السلام:
اَعْجَزُ النّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنْ اِکْتِسابِ الاِْخْوانِ، وَ اَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیَّعَ مَنْ ظَفَرَ بِهِ مِنْهُمْ.
ناتوانترین مردم کسى است که از دوست گرفتن عاجز باشد و ناتوانتر از او کسى است که دوستى را که بدست آورده تباه سازد و از دست بدهد.
***
داشتم چند تا حدیث از اینجا می خوندم. خیلی هاش رو دوست داشتم بیارم و کنارش یه چیزایی بنویسم ولی فکر کنم بهتر باشه خودتون بخونین.
باسمه تعالی
تو سه سال راهنمایی یه معلم دینی و قرآن داشتیم که خیلی آدم آرومی بودن، البته در بیشتر مواقع. خیلی باهاشون رفیق نبودیم. خیلی از بچه ها هم دل خوشی ازشون نداشتن. یه اخلاقی داشتن که به یاد گرفتن بعضی چیزها خیلی اصرار می کردن هر چند که باعث زجر کشیدن بچه ها می شد! یادم میاد یه بار سر کلاس قرآن یه حدیث رو انقدر با هم دیگه تکرار کردیم تا حفظ شدیم. هنوز هم اون حدیث یادم مونده. حتی برخی از صحنه های کلاس قرآن اون روز رو هم به یاد میارم.
مَن قَرَاَ القُرآنَ وَ هُوَ شابٌّ مُؤمِنٌ اِختَلَطَ القُرآنُ بِلَحمِهِ وَ دَمِهِ
هر جوان مؤمنى که در جوانى قرآن تلاوت کند، قرآن با گوشت و خونش مى آمیزد
البته حدیث ادامه هم داره ولی ما حفظ ش نکردیم.
...وَ جَعَلَهُ اللّه عَزَّوَجَلَّ مَعَ السَّفَرَةِ الکِرامِ البَرَرَةِ ، وَ کانَ القُرآنُ حَجیزا عَنهُ یَومَ القیامَةِ
...و خداوند عزّوجلّ او را با فرشتگان بزرگوار و نیک قرار مى دهد و قرآن نگهبان او در روز قیامت، خواهد بود.
اصول کافی، جلد 2، صفحه 603
***
البته معلم مون تمام تلاش شون رو کردن تا ما این حدیث رو حفظ کنیم. ما هم حفظ کردیم. ایشون هم تونستن در راستای بالا بردن حفظیات ما قدمی بردارن. ولی دانی عالم بی عمل به چه ماند؟
باسمه تعالی
امام علی (علیه السلام)
لکل شی ء وجه و وجه دینکم الصلاة
هر چیز دارای سیماست ، سیمای دین شما نماز است .
بحار الانوار، جلد 82، صفحه 227
***
«من یک کرامت از نماز برای شما بگویم: یک وقتی در زیارت مشهد به مسافرخانه رفته بودم، اتفاقاً آن اتاقی که من گرفته بودم حمام هم داشت. یکی از روزها وقتی می‌خواستم برای زیارت امام هشتم علیه الصلاة والسلام وبه جای آوردن آن نمازی که قطب راوندی برای برآورده شدن حوائج شخصی می‌فرماید، حرکت کنم، خوب باید غسل کنم. البته بنده غفلت کردم که ساعت هشت صبح تا پنج بعد از ظهر، آب قطع می‌شود.
وقتی وارد حمام شدم و صابون زدم در زیر دوش که انسان وقتی باز می‌کند یک ته مانده آبی دارد، آن مقدار آب آمد و قطع شد، یک وقت من متوجه شدم که آب به کلی قطع است؛ ولی تمام توجهم به جای دیگر رفت. گفتم: ای نماز اول وقت! تو که می‌دانی من می‌خواهم بروم بالای سر مبارک، آن دو رکعت نماز را بخوانم، و به علاوه خودم را برای نماز اول وقت مهیا بکنم. آخر می‌دانید نماز اول وقت، به آدمی که از نماز مراقبت کند، می‌گوید: «حَفَظتَنِی حَفَظَکَ الله» مرا حفظ کردی خدا تو را حفظ کند، اما اگر تو مرا ضایع بکنی خدا تو را ضایع می کند. پس نماز اول وقت با شما صحبت می‌کند.
خدا شاهد است آب فراوان آمد. خودم را تطهیر کردم، غسل کردم، کاملا مهیا شدم و گفتم: امروز بروم و یک تشکر از صاحب مسافرخانه بکنم. رفتم پایین و سلام کردم، گفتم من از شما تشکر می‌کنم امروز آب قطع نشد، و به نظرم تا ظهر ادامه دارد. گفت: آقا امروز آب از ساعت هفت قطع است. گفتم: نه! آب آمد. گفت: اختیار دارید، نکند می‌خواهید ما را دست بیاندازید. آقای میرزا شما که هیچ وقت شوخی نمی‌کنید. اینجا آب از هفت صبح قطع است. بنده یک مرتبه متوجه شدم مطلب از چه قرار است».
